En resposta a Miguel Anxo Murado

Manuel S.Pérez Millos sostén nas mans os restos dun Qassam disparado contra Sderot

Por Manuel S.Pérez Millos

En relación ao seu artigo publicado no xornal La Voz de Galicia do pasado día 2 de agosto titulado "O OUTEIRO DA VERGOÑA"

Miguel Anxo Murado

Coñecida -e recoñecida- a súa vocación pola Historia, non lle parece unha deturpación falar de que “cada vez que hai un bombardeo indiscriminado da Franxa de Gaza, como no 2002, 2006, 2008, 2009, 2012 e agora no 2014” (sic.) sen mentar os feitos que desencadean a acción militar israelí? Penso, e coido que vostede tamén, que o traballo do historiador é ser cronista obxectivo dos acontecementos, ainda que sen perxuizo da análise subxectiva, e nunca agochar parte das causas. Cómo é que vostede, conspicuo divulgador e investigador, alude a que Israel naceu no 1948, así, sen máis? Non sabe que Israel nunca deixou a súa terra, senon que foi expulsado do territorio no que naceu e morou durante moitos séculos (aprox. dende o 1.400 a.C.), alá entre os anos 70 e 135 da nosa era? Xa que logo, non sería máis propio falar dun renacemento ou dun retorno? Será que non interesa entrar en tales miudezas? 

Di que a xente de Sderot xúntase a mirar a guerra coma si fose algo semellante a un espectáculo sen risco algún para o espectador. Pódese crer semellante disparate? Non podía faltar nun latricar israelófobo a insidiosa distinción armamentística: os israelíes mandan contra os palestinos, según vostede, “as bombas e os mísiles”; os da “resistencia palestina” botan foguetes...caseiros que non matan, máis ben divirten (por certo, esas “algunhas persoas” que morreron, ¿morrerían, segundo criterio de vostede, de risa na verbena amenizada polos pirotécnicos de Hamas?) Xa que son tan inofensivos polo rudimentario, ¿qué tal se Vde. vai a vivir un tempiño a Sderot, eso sí, sen usar nunca ningún refuxio anti-bombardeo? Suxírello quen estaba precisamente en Sderot un día no que tivo lugar un bombardeo no que caeron na vila tres Qassam, e mesmo colleu nos brazos un deses “anacos de foguetes caseiros”... que non fan dano algún; só matan e destrúen.