Por Pilar Rahola
La Vanguardia - 18.11.2012
Témome que pasará outra vez... O ministro de Defensa mobilizou aos seus 75.000 reservistas, é dicir, a pais, fillos, comerciantes, empresarios, mestres, médicos, calquera persoa que poida loitar. E poño esta anotación porque sempre se tenta deshumanizar ao Tsahal, sen lembrar que calquera cidadán coa idade suficiente é un soldado naquel país. Hoxe, por tanto, miles de familias teñen o corazón nun puño, o medo na alma e a súa vida pode torcerse de maneira tráxica. Con todo, pasará outra vez... Se como é previsible, a violencia se recrudece, volveremos vivir o día da marmota, ese que empeza co relato da maldade intrínseca de Israel. Porque neste día eterno, só existe un verdugo.
Por exemplo, pasará outra vez que dirán que Israel ataca sen sentido, o cal destapará, como dicía Julián Schvindlerman, un enxeñoso invento: uns foguetes iranianos que ve Israel pero non ve ninguén máis no mundo. Porque antes que agora caeron máis de 8.000 mísiles en chan israelí desde o 2005, máis de 800 este ano, e ultimamente a media chegou a cinco mísiles por día. Iso implicou o pánico de máis dun millón de persoas que tiveron que ir aos refuxios varias veces ao día, á parte de feridos graves e mortos. E os últimos foguetes chegaron a Tel Aviv e Jerusalem.
Pero ninguén o viu, a ONU non se escandalizou e os nosos progres non protestaron. E durante meses, día a día, os foguetes irán atacando o chan de Israel. Imaxinámonos un só foguete en Barcelona? Pero que ataquen a Israel con tecnoloxía iraniana, desde posicións próximas, pondo en perigo vidas e patrimonio, parece que é moi normal. Así que pasará outra vez, que non diremos nada deses miles de foguetes pero ao primeiro tanque israelí falaremos de ocupación, de violencia e de horror. E tamén pasará que se falará de nenos, porque sempre hai xudeus malvados que matan nenos. Xa pasaba na Idade Media. E con todo, creo que lembrar que en Israel tamén hai nenos, que sofren, teñen pánico, resultan feridos, morren, pero son como os foguetes de Hamas, invisibles. E claro, se non ven os foguetes palestinos, nin os nenos israelís, só quedan os malos. E pasará outra vez que parecerá que só hai unhas pobres vítimas palestinas abandonadas á súa sorte e un país imperialista que as masacra. E con todo, Israel loita en todos os flancos, rodeado de inimigos que lle hostigan no norte, atácanlle no sur e ódianlle en todas partes. E encima, as primaveras árabes traen outonos islamitas. Pero pasará outra vez que todos saberán quen é o malo, cal é a solución e onde está a dor. E con todo, leste é o conflito máis complexo do mundo e a dor está moi repartido. Pasará, pois, outra vez e moitos saberán que Israel é un verdugo e os demais unhas vítimas. E con todo, estes que o saberán todo non saberán nada
