Por Jon Juaristi
Moratinos e as súas proporcións: o de imputar a Israel unha resposta desproporcionada ao terrorismo de Hamas é moi propio do noso ministro de Exteriores, tan dado aos tiquis miquis e ao número áureo. Israel non se está batendo contra catro vándalos fundamentalistas armados de foguetes artesanais, senón contra unha boa parte do mundo islámico: partidos, mesquitas integristas, redes de asasinos con sucursais nas cidades de occidente e repúblicas que aspiran a borrar do mapa o pequeno Estado xudeu. Que resposta proporcionada se lle ocorre a Moratinos? Mellor nin preguntalo, porque non ía servir de moito. A resposta proporcionada vale cando tes enfronte a un inimigo de forzas parecidas ás que posúes e cuxas reaccións podes calcular. Se quen che ataca é un bravucón tolo que encabeza un séquito innumerable disposto a aniquilarte, é difícil porte a calcular proporcións supostamente xustas. Tes que frealo como sexa para evitar que os demais se che boten encima. A resposta a unha agresión é sempre discrecional por parte do agredido, e na discreción, como é lóxico, pode e mesmo debe entrar o cálculo, pero de cando en cando, se algunha, coincidirá este co criterio de proporcionalidade do observador alleo. En realidade, falar de proporcións é un recurso retórico para reprobar sistematicamente á parte atacada, Israel neste caso. Calquera movemento terrorista sabe que a reacción do Estado aos seus ataques será "desproporcionada" en termos de forzas mobilizadas na represalia, pero iso non converte aos terroristas en vítimas, e menos cando a impugnación violenta da orde política conta cun amplo respaldo exterior. Tan amplo, se de atacar a Israel se trata, que calquera explicación sensata e racional das reaccións israelís queda afogada polo barullo dos aliados de Hamas na ONU e polos acordes anxelicais de Moratinos e os seus afíns ou afinadores de pianos.
