Por Anxel VenceUn militante do Bloque Nacionalista Galego acaba de ser expulsado dese partido gobernamental baixo a sospeita de que xudaizaba en segredo a favor do Estado Imperialista de Israel. Máis ben era un segredo a voces, se temos en conta que Pedro Gómez-Valadés preside sen tapuxos e sen a menor vergonza unha asociación para promover a amizade entre galegos e israelís. E ate aí podiamos chegar. O lance non trascendería os límites da disciplina interna que tan a raxataboa adoitan aplicar ás veces os partidos, de non ser porque o BNG desempeña labores de goberno en Galicia xunto ao seu maioritario aliado socialdemócrata. Quere dicirse que non se trata precisamente dun grupúsculo extraparlamentar, senón dunha organización que ten ao seu cargo a xerencia de asuntos tan importantes como a cultura, a preservación do medio rural ou a loita contra os incendios forestais. Dadas esas circunstancias, sorprende un pouco a estraña fixación que un partido institucional de despacho e pavimento téxtil como o Bloque parece ter co Estado de Israel e -ou o que acaso sexa máis inquietante- cos xudeus en xeral. A expulsión de seu militante pro-israelí prodúcese, efectivamente, apenas uns meses despois de que o BNG impedise unha moción de condena do Holocausto no Parlamento galego, sob o pretexto de que antes habería que repudiar os abusos e arbitrariedades ás que o Goberno de Israel somete aos palestinos. (Moción que, para maior desconcerto, o BNG non tivera inconveniente en apoiar un ano antes). Se a todo iso súmanse os problemas que algúns alcaldes nacionalistas teñen cos xitanos -en Pontevedra e Poio, por exemplo-, máis dun puidese chegar á inxusta conclusión de que o Bloque é un partido ao que as etnias e as razas se lle atragantan con maior frecuencia da que aconsellaría o sentido común. Sempre haberá quen caia na fácil tentación de facer xogos de palabras para lembrar que o actual Goberno galego está formado por nacionalistas e socialistas, termos ambos que contribuían á denominación do partido fundado a principios do pasado século por Adolfo Hitler. Naturalmente, ese sería un desatino comparábel á equiparación entre nazis e xudeus que -acaso sen pretendelo- veñen facendo con rara contumacia algúns dos dirixentes do Bloque. Só a xente mal informada ou a peor intencionada podería dubidar a estas alturas das conviccións democráticas dos nacionalistas e menos aínda atribuírlles simpatías polo nazismo. Cuestión distinta son os ramalazos vagamente antisemitas -agora chamados "antisionistas"- que tan a miúdo padece o BNG ao igual que boa parte da esquerda europea en directa competencia coa extrema dereita. A idea dunha conspiración xudaica internacional que Hitler atribuía aos Protocolos dos Sabios de Sión e Franco á "conxura xudeo-masónica" deixou paso ao non menos lendario "lobby xudeu" que disque goberna o mundo; pero un e outro concepto non deixan de responder no fondo ao mesmo prexuízo. Ese polo que unha parte do nacionalismo galego non dúbida en reputar de "imperialista" a Israel: unha república de tamaño inferior a Portugal que xamais tivo (Israel; non Portugal) afastadas colonias que fixesen dela unha metrópole. Tanto porfía o Bloque en equivocar os conceptos que, en boa lóxica, acabou por gañarse a inimiga das autoridades e -previsiblemente- ao pobo de Israel, que tamén os xudeus teñen seu corazonciño. Sequera sexa por interese propio, os nacionalistas poderían considerar que o termo "galego" foi durante séculos e en distintas épocas e lugares un insulto, tal como hoxe ségueo sendo para moitos o de "xitano" ou o de "xudeu". Pobo da emigración e o éxodo como eles, mal fariamos os galegos en tirar pedras contra o seu tellado. Ben puidese ser o noso tellado.
Publicado no xornal Faro de Vigo (28.04.08)
