Mohammed El-Halabi (da aldea de Jabalya, nacido en 1978), director da filial da organización internacional de axuda humanitaria World Vision en Gaza, foi detido no paso fronteirizo de Erez, entre Israel e a Franxa de Gaza o 15 de xuño de 2016 nun operativo combinado entre o Servizo de Seguridade Xeral, as Forzas de Defensa de Israel e a Policía israelí. Durante a investigación revelouse que fora un membro activo - no interior da ONG World Vision - no nome da rama militar de Hamás e que utilizara orzamento e os recursos da organización para Hamás.
World Vision é unha organización non gobernamental estadounidense, unha das maiores organizacións de axuda humanitaria e de caridade no mundo. Conta principalmente co apoio da ONU e dos gobernos occidentais.
Segundo os datos solicitados polo Servizo de Seguridade Xeral, El-Halabi é en realidade unha figura importante no brazo terrorista/militar de Hamás. El-Halabi estivo aproveitándose da súa posición privilexiada para desviar fondos e recursos da organización humanitaria destinados aos necesitados, en beneficio das actividades terroristas e militares de Hamás.
Durante a investigación El-Halabi revelou que el foi un membro de Hamás desde a súa mocidade e que recibira unha formación organizativa e militar a principios do ano 2000. No ano 2005 Hamás enviouno coa misión de infiltrarse na ONG World Vision. Pouco despois de ser empregado por World Vision, El-Halabi empezou a utilizar a súa posición para beneficiar á organización terrorista islamita, principalmente mediante a desviación dos fondos destinados como axuda para afortalar ao brazo terrorista de Hamás.
A través dos anos El-Halabi avanzou na xerarquía da organización solidaria ate que foi nomeado director da filial en Gaza. Nese cargo controlaba o orzamento, os equipamentos e paquetes de axuda, os cales ascendían a decenas de millóns de dólares.
El-Halabi informou que Hamás cría que tiña unha boa oportunidade de infiltrarse na organización de axuda humanitaria porque o seu pai traballa para a ONU e que el mesmo traballara no PNUD (Programa de Nacións Unidas para o Desenvolvemento). Neste último cargo contratara a "agricultores" das zonas próximas á fronteira de Gaza con Israel, quen, de feito, actuaron como vixías para Hamás.
El-Halabi estruturou un aparello sofisticado e sistemático para a transferencia de fondos de World Vision [60% do orzamento anual da caridade, tal é como revelou El-Halabi] a Hamás. Creou e promoveu proxectos humanitarios e asociacións agrícolas ficticias que actuaron coma tapadeira para a transferencia de fondos a Hamás. Algúns exemplos destes proxectos e as asociacións son: a construción de invernadoiros, restauración das terras agrícolas, proxectos de saúde pública e psicolóxica para os residentes de Gaza, axuda aos pescadores, un centro de tratamento para a discapacitados físicos e mentais e as asociacións de agricultores. Todos estes proxectos e as asociacións foron utilizados para transferir fondos a Hamás.
O diñeiro asignado por World Vision para proxectos e asociacións de agricultores chegou a Hamás a través de varias vías, tales como o rexistro falso de terroristas de Hamás coma se fosen empregados en proxectos de caridade patrocinada, emisión de recibos ficticios e facturas avultadas nas que a diferenza paga pola caridade era virada en efectivo a Hamás, transferencia de cheques da caridade aos terroristas de Hamás, etc.
A investigación revelou que o principal método utilizado para desviar o diñeiro a Hamás foi o das licitacións ficticias para proxectos patrocinados por World Vision na Franxa de Gaza. A empresa "gañadora" tomaba coñecemento de que o 60% dos fondos do proxecto ían ser destinados para Hamás. Deste xeito, El-Halabi aseguraba un fluxo constante de diñeiro en efectivo cara ás arcas de Hamás.
Segundo confesou El-Halabi, os fondos que desviou a Hamás estaban destinados principalmente a fortalecer o brazo terrorista. Como tal, ditos fondos foron utilizados para financiar a escavación de túneles [non para o contrabando de armas e municións pero si, para a realización de ataques contra as comunidades do Sur de Israel e as forzas de seguridade israelís)], a construción de bases militares, como unha cuxo nome clave era "Palestina" [totalmente construída no ano 2015 con diñeiro proveniente da axuda británica] e a compra de armas.
Parte do diñeiro foi destinado ao pago dos salarios dos terroristas de Hamás e, nalgúns casos, os terroristas xerárquicos de Hamás tomaron grandes sumas de diñeiro para o seu uso persoal.
El-Halabi tamén utilizou os recursos de World Vision para proporcionar axuda loxística ao brazo terrorista de Hamás. Isto tamén foi o resultado dun sistema sofisticado, ben organizado, que tivo éxito na transferencia do 60% dos recursos da organización humanitaria en Gaza a Hamás.
Regularmente El-Halabi transferiu a Hamás o equipamento que solicitara en nome de World Vision, supostamente en materia de cooperación agrícola. O equipamento incluíu, entre outras cousas, barras de ferro, equipos de escavación, tubaxes, materiais de construción e, en realidade, foi utilizado para construír postos militares de Hamás e a fin de escavar os túneles de uso terrorista.
Do mesmo xeito que El-Halabi explotou os proxectos humanitarios que iniciou co fin de desviar fondos para Hamás, tamén organizou todo para a subministración de apoio loxístico a Hamás. Por exemplo, iniciouse un proxecto de efecto invernadoiro co fin de utilizar os invernadoiros para ocultar os sitios onde estabanse a escavar os túneles. Ademais, un proxecto para a recuperación (ficticia) dos pescadores utilizouse realmente para proporcionar barcos a motor e traxes de mergullo para a unidade mariña militar de Hamás. Outro método regular da adquisición de equipamento para Hamás era disimular os depósitos de Hamás como sitios de almacenamento de World Vision. Camións que transportaban subministracións ao paso fronteirizo de Kerem Shalom entre Israel e Gaza terminaban descargando as súas mercadorías nos depósitos de Hamás en lugar de facelo nos lexítimos sitios de almacenamento de World Vision. Os axentes de Hamás recollían as subministracións na escuridade da noite.
Segundo El-Halabi, a axuda humanitaria doada para os habitantes da Franxa de Gaza foi, en realidade, entregada case exclusivamente aos terroristas de Hamás e as súas familias. Os membros que non son de Hamás case nunca recibiron ningún beneficio da axuda, a pesar do seu nivel relativo de necesidade. De máis está sinalar que isto está en contradición coa práctica aceptada polas organizacións de axuda humanitaria. Cada mes El-Halabi distribuíu miles de paquetes de alimentos, produtos básicos e subministracións médicas aos terroristas de Hamás e ás súas familias, as mesmas mercadorías que World Vision tiña a intención de destinar aos necesitados.
A investigación revelou moita información relativa a outros referentes na Franxa de Gaza que se aproveitaron do seu traballo nas organizacións, incluídas as organizacións de axuda humanitaria e as institucións das Nacións Unidas, en nome de Hamás.
Esta investigación importante e significativa ilustra, sobre todo, a explotación cínica por parte de Hamás da axuda humanitaria internacional e os recursos doados polas nacións occidentais, que están destinados a axudar aos residentes necesitados da Franxa de Gaza, pero que, de feito, están a ser desviados a Hamas, para o seu uso no fortalecemento das súas capacidades terroristas e militares.
Comunicado do Servizo de Seguridade Xeral de Israel
