12/10/09

Análise do Informe Goldstone (Ministerio de Relacións Exteriores de Israel)


Ministerio de Relacións Exteriores de Israel

(AGAI agradece ao Ministerio de RR.EE de Israel pola súa xentileza enviándonos a presente análise do informe que agora publicamos traducida ao galego)
.

Análise e comentarios do MFA de Israel sobre o coñecido coma Informe Goldstone sobre a guerra en Gaza:

Israel está arrepiada e decepcionada co Informe publicado o pasado 15 de setembro de 2009 pola Comisión Investigadora de Gaza. O informe efectivamente ignora o dereito de Israel á autodefensa, fai afirmacións non comprobadas acerca do seu intento e desafía os valores democráticos e regulamentos de lei israelís. Ao mesmo tempo, o informe non fai máis que ignorar a estratexia deliberada de Hamas de operar entre e detrás da poboación civil e transformar áreas densamente poboadas nun campo de batalla. Facendo caso omiso de tales tácticas, esta, de feito, recompensando. O Informe apenas disfraza o seu obxectivo de instigar unha campaña política en contra de Israel, e nas súas recomendacións busca involucrar ao Consello de Seguridade, á Asemblea Xeral da Corte Internacional, ao Consello de Dereitos Humanos, e a toda a comunidade internacional en devandita campaña.

Mandato da Comisión:

O parcial mandato da Comisión Investigadora de Gaza, e a resolución establecida por ela, deron serias razóns de preocupación tanto para Israel como para outros estados membros do Consello que rexeitaron apoiala - incluíndo os estados membros da Unión Europea, Suíza, Canadá, Corea do Sul e Xapón. Tamén perturbou a moitos importantes personalidades, incluíndo á anterior Alto Comisionado para os Dereitos Humanos Mary Robinson, quen rexeitou invitacións para dirixir a Comisión e admitiu que foi "guiada non polos dereitos humanos senón pola política".

Conduta da Comisión:

Estas preocupacións víronse agravadas pola conduta da Comisión mesma, incluíndo informes nos medios Palestinos de que, durante as súas visitas en Gaza, estivo constantemente escoltada por oficiais de Hamas e a súa negativa a recusar membros da comisión con claras visións políticas sobre os feitos baixo investigación. Un membro da comisión asinou unha carta para o xornal Sunday Times dicindo que as accións de Israel en contra dos ataques de Hamas eran actos de "agresión e non de autodefensa", prexulgando a investigación antes de que esta comezase. As inauditas audiencias televisadas tamén deron motivos de preocupación. O feito de que todos os testemuños fosen previamente revisados e seleccionados, e que a ningún se lle fixeran preguntas relacionadas con ningunha actividade terrorista Palestina ou coa localización de armamento terrorista en áreas civís, só apoia as preocupacións de que eles eran parte dunha campaña política previamente orquestrada.

Un documento "non-xudicial":

O Xuíz Goldstone como Director da Comisión insistiu reiteradamente en que a Comisión non era unha investigación xudicial e por iso "non pode chegar a conclusións xudiciais". Con esta base é coa que xustificou a inclusión de membros partidarios da comisión, admitindo que a súa participación "non sería apropiada para unha investigación xudicial". Con todo, o Informe é altamente xudicial na súa natureza, chegando a decisivas determinacións xudiciais de culpa, e incluíndo "detallados achados legais" mesmo na ausencia da delicada información de intelixencia que Israel non se sentiu capacitado de entregar. Estas determinacións son feitas a pesar da admisión do Informe de que si "pretende alcanzar o stándar de proba aplicable en xuízos criminais".

Elementos Ignorados polo Informe:

O Informe ignora completamente a deliberada estratexia terrorista de operar no corazón de áreas civís densamente poboadas establecidas como o campo de batalla. Mesmo cando terroristas de Hamas se mesturan entre civís, o Informe rexeita a noción de que había intención de pór en risco á poboación civil. Sorprendentemente, a pesar das moitas e amplamente reporteadas instancias na prensa internacional sobre o abuso de instalacións civís por grupos terroristas, e as afirmacións dos mesmos lideres de Hamas encomiando a mulleres e nenos que actuaron como escudos humanos, o Informe afirmou reiteradamente que non puido atopar ningunha evidencia de tales actividades. Isto mesmo a pesar da súa admisión de que aqueles entrevistados foron "remisos a falar acerca da presenza ou conduta de hostilidades por parte dos grupos Palestinos armados". O Informe ignora tamén os exhaustivos esforzos de Israel, mesmo en plena batalla, por manter os estándares humanitarios. A pesar de que, de mala gana, recoñece os "esforzos significativos" de Israel por emitir alertas antes de atacar, non considera ningún destes esforzos como efectivo. Mentres que o Informe xulga en contra de Israel en relación con case calquera acusación, busca absolver ao Hamas de case calquera maldade. A palabra "terrorista" está totalmente ausente. O soldado Gilad Shalit, actualmente detido en cativerio incomunicado por máis de tres anos, foi "capturado durante unha incursión inimiga" e os membros do Hamas cos que a Comisión se reuniu en Gaza son agradecidos como as "autoridades de Gaza" por estenderlles a súa completa cooperación e apoio á Comisión. Mesmo aos miles de ataques de foguetes en contra de israelís que fixeron necesaria a Operación Gaza élles dado o tratamento máis superficial, e de feito o Informe culpa indirectamente a Israel por eles cualificándoos como "represalias".

Rexeitamento de valores democráticos:

Nun Informe que confía tanto nas organizacións israelís de dereitos humanos e que tamén demanda asuntos de seguridade sensibles á Corte Suprema de Israel, o Informe dedica considerable atención a "represión de desacordo en Israel". Basea esta afirmación en gran parte no estendido apoio da opinión pública israelí á operación militar, asumindo que Israel "creou un clima político no cal o desacordo non é tolerado". A noción de que a gran maioría dos israelís apoiaron xenuinamente accións para levar anos de continuos ataques de foguetes e mísiles contra civís israelís ao seu fin, non parece térselles ocorrido aos membros da Comisión. O Informe ademais critica ás investigacións internas de Israel mesmo aínda que estas se comparan favorablemente con investigacións de acusacións en asuntos militares na maioría dos países occidentais, e resultaron regularmente en investigacións criminais e conviccións.

Recomendacións:

As recomendacións do Informe son tan parciais como os seus achados. Busca utilizar ao Consello de Dereitos Humanos, ao Consello de Seguridade da Asemblea Xeral, á Oficina do Alto Comisionado de Dereitos Humanos e á Corte Criminal Internacional e á comunidade internacional como parte da súa hostil campaña política. A pesar de simbólicas recomendacións con respecto ao bando palestino, toda a presión internacional está dirixida unicamente contra Israel. A verdadeira proba dun informe como ese só pode ser se é que en futuros conflitos terá o efecto de aumentar ou diminuír o respecto polo dominio da lei. Lamentablemente un reporte parcial desta natureza, afirmando representar a lei internacional, só pode debilitar a posición da lei en futuros conflitos. Ao mesmo tempo, transmitirá un profundamente perturbador mensaxe a grupos terroristas alí onde sexa que estean, de que as cínicas tácticas de buscar explotar o sufrimento dos civís para fins políticos realmente reporta beneficios.

Para maior información: http://www.mfa.gov.il/GazaFacts