Non hai berros dabondo para tanta rabia,nin chegan bágoas para tanta pena.Nunca abondarán os termos de condena,nin pode ter perdón tamaña infamia.
Chegouse ao colmo do furor máis indecentee verqueuse todo o balde da ignominiaimpoñéndose a máis macabra alquimia:a que cambia en morte a vida do inocente.
Auschwitz, Treblinka, Dachau, e outros lugaresque avergoñan a quen se teña por persoa,onde o muiño do bastardo doulle a moada abxección, da crueldade e das ruindades.
Calaron e ollaron cara a un lado,os que fachendaban de ser civilizados,desprezando os queixumes dos coitadose esquecendo o dereito do aldraxado.Pero o acaecido non é novo.
Voltou, daquela, a repetirse a historia.Tentouse de borrar toda memoriada presenza dun pobo, do meu pobo.
Vigo, xaneiro de 2008.